Εκεί που η δικαιολογία της υπέρβασης καθήκοντος αντηχεί σαν κακόγουστο αστείο, εκεί που ο ρατσισμός μετατρέπει αστυνομικές στολές σε λευκές φορεσιές της Κου Κλουξ Κλαν, εκεί ακριβώς που ο άνθρωπος γίνεται κτήνος έρχεται η θλιβερή νύχτα της 4ης Φεβρουαρίου του 1999.
Εκείνη τη νύχτα ένας 22χρόνος μετανάστης από τη Γουινέα, γύριζε στο διαμέρισμά του στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης μετά από ένα γεύμα με φίλους, χωρίς να μπορεί να φανταστεί τι πρόκειται να του συμβεί. Είχε ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες τρία χρόνια νωρίτερα, με όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Κανείς δε μπορεί να ξέρει αν ο Amadou Diallo πρόσεξε το παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Αλλά για κακή του τύχη οι επιβάτες του αυτοκινήτου τον πρόσεξαν, τον πρόδωσε το μαύρο χρώμα του δέρματός του.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Amadou ήταν νεκρός. Το άψυχο σώμα του έμοιαζε με σουρωτήρι.
Οι τέσσερις επιβάτες του αυτοκινήτου δεν ήταν εγκληματίες, δεν προσπάθησαν να τον ληστέψουν. Ήταν αστυνομικοί. Τον σταμάτησαν, κι αυτός έκανε το λάθος να βγάλει το πορτοφόλι του για να τους δείξει την ταυτότητά του. Οι τέσσερις φύλακες του νόμου «είδαν» το πορτοφόλι σαν όπλο και για να προστατευτούν τον πυροβόλησαν 41 φορές, οι 19 σφαίρες τον πέτυχαν.
Στις 25 Μαρτίου, δικαστήριο στο Μπρονξ απήγγειλε στους αστυνομικούς κατηγορίες για φόνο δευτέρου βαθμού. Λίγους μήνες αργότερα αποφασίστηκε η μεταφορά του τόπου της δίκης, με την δικαιολογία ότι η δημοσιότητα που είχε λάβει το συμβάν στο Μπρονξ καθιστούσε αδύνατη τη διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης. Οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Το δικαστήριο θεώρησε πως το να πυροβολήσεις έναν άοπλο 41 φορές δε στοιχειοθετεί έγκλημα.
Στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη η αστυνομία προχώρησε σε περισσότερες από 1700 συλλήψεις. Στη χώρα των ελεύθερων και πατρίδα των γενναίων (O'er the land of the free and the home of the brave) είναι αδιανόητο να διαδηλώνει κανείς ενάντια στην αστυνομική βία και το ρατσισμό.
Η εν ψυχρώ δολοφονία του Amadou Diallo προκάλεσε την οργή και του καλλιτεχνικού κόσμου. Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Michael Moore βγήκε στους δρόμους προκαλώντας Αφροαμερικάνους να ανταλλάξουν τα μαύρα πορτοφόλια τους με πορτοκαλί έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν μέσα στη νύχτα, ο Edward Norton στον καταπληκτικό πεντάλεπτο μονόλογό του στην 25η Ώρα χλεύασε την αστυνομική βία με τη φράση: «Fuck the corrupt cops with their anus violating plungers and their 41 shots, standing behind a blue wall of silence. You betray our trust!» και ο Bruce Springsteen τραγούδησε το American Skin στη Νέα Υόρκη προκαλώντας ανατριχίλες.
Όμως ακόμα κι αυτή η καταπληκτική ερμηνεία του Springsteen δεν άγγιξε το σύλλογο των αστυνομικών της Νέας Υόρκης ο οποίος κάλεσε τα μέλη του να μποϋκοτάρουν τις συναυλίες του «αφεντικού», θεωρώντας πως οι στίχοι του τους θίγουν.
Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που ενοχλούνται πιο πολύ με ένα τραγούδι παρά με 41 πυροβολισμούς εναντίον ενός αόπλου.
Υπάρχουν άνθρωποι που κρίνουν αθώους κάποιους που πυροβολούν 41 φορές έναν άοπλο.
Υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να πυροβολούν ένα άψυχο κουφάρι.
Άνθρωποι ή τέρατα?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου